Της Μαρίας Παναγιώτου.
Η Μαρία Παναγιώτου είναι Εκπαιδεύτρια Επαγγελματικής Κατάρτισης. Κατέχει πτυχίο Ψυχολογίας, Μεταπτυχιακό στη Γνωστική κι Εκπαιδευτική Ψυχολογία, είναι Εξειδικευμένη Γνωσιακή Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεύτρια κι έχει καταρτιστεί στο Coaching και Mentoring.
Ένας νέος όρος εισάχθηκε στο λεξικό της βιομηχανίας του τουρισμού και της φιλοξενίας, ο ορισμός του «revenge holidays». Παρόλο που η έννοια της «εκδίκησης» είναι αρνητική, εδώ αφορά περισσότερο την αγάπη για τα ταξίδια, αναφέρει το CNN.
Αυτό το φαινόμενο έκανε την εμφάνισή του το 2021, όταν οι άνθρωποι ξεκίνησαν να φοβούνται περισσότερο να μείνουν κι άλλο, περιορισμένοι, από το να κολλήσουν τον ιό. Τα δεδομένα ερευνών δείχνουν ότι το 2021 αποδείχθηκε η χρονιά κατά την οποία σημειώθηκε η υψηλότερη αύξηση στην επισκεψιμότητα αναζήτησης ταξιδιών (10%).
Είμαστε από τη φύση μας μαθημένοι να πηγαίνουμε αντίθετα από αυτό που μας απαγορεύουν. Θα έλεγε κανείς ότι ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας δύο χρόνα τώρα. Επαγγελματικά παγώσαμε, προσωπικά κλειδωθήκαμε, κυριολεκτικά φυλακιστήκαμε.
Τώρα; «Είναι μια προσπάθεια να ξεφύγουν από την κόπωση που προκάλεσε το lockdown και να αναπληρώσουν τον χαμένο χρόνο», αναφέρει η αντιπρόεδρος της Αμερικανικής Εταιρείας Ταξιδιωτικών Συμβούλων (ASTA). Επιθυμούν διακαώς να απελευθερωθούν από την κλεισούρα και τη μονοτονία της καθημερινότητας του κορωνοϊού.
Ενδεικτικό της πιο πάνω πραγματικότητας, ήταν μια δήλωση από Διευθυντή ενός ξενοδοχείου, την προηγούμενη εβδομάδα, όταν μας ανέφερε ότι υπάρχουν κρατήσεις από το εξωτερικό από τα ίδια άτομα τουλάχιστον τρεις φορές εντός του 2022. Φέτος, έχουμε όλοι κλείσει διακοπές ή έχουμε αναφερθεί σε τουλάχιστον έναν προορισμό που θα θέλαμε να πάμε. Κι αν πάμε, πάμε γεμάτοι να «χορτάσουμε».
Αυτό είναι το «revenge holidays». Η ανάγκη να περάσουμε πάση θυσία καλά, να μην χάσουμε άλλο χρόνο. Η ψυχολογία μας, οδηγεί στην απελπισμένη ανάγκη φυγής (fly mode) και διαφυγής από τον εγκλεισμό και τους καθημερινούς περιορισμούς λόγω καραντίνας. Έχουμε βαρεθεί να ακολουθούμε την ίδια ρουτίνα μέρα με τη μέρα, να εργαζόμαστε από το σπίτι, να αποφεύγουμε τις κοινωνικές επαφές, να κάνουμε χειραψία με αγκώνες.
Όλα αυτά; Σε μια κουλτούρα τέτοια, που φημίζεται από αιώνες πριν για τη φιλοξενία, το σφιχταγκάλιασμα, το θερμό χαμόγελο, την άμεση εξυπηρέτηση του επισκέπτη, την πρόκληση διασκέδασης του τουρίστα. «Να πάρει μαζί του όσα περισσότερα μπορεί, τώρα που μπορεί», άκουσα προχθές από ένα Food & Beverage manager.
Ο μεγαλύτερος ενθουσιασμός για «revenge holidays» φαίνεται σε προορισμούς με ήλιο, καλό κλίμα και άμμο. Επίσης, όταν οι άνθρωποι φτάνουν στον προορισμό τους, ξοδεύουν περισσότερα για καλό φαγητό, ποτό και αναμνηστικά δώρα, αναφέρει η εταιρεία πιστωτικών καρτών Mastercard, σημειώνοντας ότι οι δαπάνες είναι 34% υψηλότερες από τα επίπεδα του 2019. Η επιθυμία για επίσκεψη σε φίλους και συγγενείς επιβεβαιώνει και την κίνηση σε πολλούς άλλους προορισμούς. Επαγγελματικά ταξίδια βρίσκονται ξανά στο προσκήνιο και φαίνεται να προτιμούν τις κατά πρόσωπο συναντήσεις.
Και ενώ όλα ήταν ευοίωνα και αισιόδοξα για τη φετινή χρονιά ήρθε ο πόλεμος, με όλα τα επακόλουθα στην οικονομία, εμποδίζοντας τη βιομηχανία φιλοξενίας και αερομεταφορών να να επιστρέψει στα προ-covid δεδομένα της –μάλλον πολύ χειρότερα.
Η επικοινωνία που έχουμε με άτομα που εργάζονται στον χώρο της φιλοξενίας σε Παγκύπριο επίπεδο, μας δείχνει ότι υπάρχει μια συγκρατημένη αισιοδοξία. Αφενός, όσοι δεν επηρεάζονται από τη Ρωσική αγορά, κινούνται σε καλά έως πολύ καλά επίπεδα πληρότητας. Αφετέρου, όσων η επίδραση από τα γεγονότα ήταν πλήγμα, αναφέρονται σε μια περίοδο «συντήρησης» των εργασιών μέχρι νεοτέρας.
Σε κάθε περίπτωση όμως, προτείνουμε προσαρμοστικότητα κι ευελιξία. Αυτά τα οποία είναι υπό τον έλεγχό μας, είναι η εξεύρεση εναλλακτικών τρόπων να κρατήσουμε τη βιωσιμότητα του ξενοδοχειακού κλάδου και των χώρων εστίασης, να χαμογελάσουμε και να περιποιηθούμε τους επισκέπτες που έχουμε – όσους έχουμε-, να αναλογιστούμε το ξάνοιγμα μας σε άλλες αγορές, να συντηρήσουμε και να επενδύσουμε στο υφιστάμενο προσωπικό μας, να είμαστε οι επαγγελματίες του κλάδου που ήμασταν και πριν από τα γεγονότα. Γιατί τα γεγονότα, έτσι κι αλλιώς, δεν είναι υπό τον έλεγχό μας. Οι πόροι που αξιοποιούμε για να πετύχουμε, είναι.
